Troostwerk met fietswielen
“Wat was, is niet meer. Wat is, voelt niet als mij.”
Dit werk heb ik gemaakt voor iemand die aangereden is op de fiets en daar hersenletsel aan overgehouden heeft.
We zijn begonnen met enkele gesprekken waarin duidelijk werd dat de persoon troost wil halen uit het kunstwerk, het mocht abstract en hij wil graag ook zelf iets maken in het kunstwerk.
Verder hebben we het uitgebreid gehad over zijn ervaringen na het ongeval en hoe hij er nu in staat.
Het verhaal van de opdrachtgever:
“Na een ernstig fietsongeluk kon ik wel wat troost gebruiken. Ans heeft mijn verhaal gehoord en me laten vilten wat het ongeluk symbolisch met me gedaan heeft. Het middenstuk heb ik zelf gevilt. Alsof het ongeluk iets heeft opengescheurd, alsof er iets zichtbaar werd, wat voorheen onzichtbaar was voor anderen. Voor mij is het vilten een nieuwe activiteit om mij meer open te kunnen stellen.
In het vilten heb ik een figuur van donkere naar lichtere kleuren gemaakt. Voor de compositie was een keuze mogelijk uit vele kleuren. Het was mooi en fijn om het zo te kunnen maken. Onder begeleiding zijn daarna de fases voor de realisatie van het viltwerk gedaan. Dit gaf een lekkere vorm van ontspanning zonder met je hoofd bezig te zijn en voelde als troost. Ans heeft het werkstuk tussen 2 fietswielen geplaatst, die de fases voor en na het ongeluk verbeelden. En via het koord met elkaar in verbinding zijn. Er is zo continu beweging mogelijk tussen beide fietswielen.”
Latesteyndeken
Dit baarkleed is gemaakt in opdracht voor het Bijna Thuis Huis in Nuenen. De deken wordt gebruikt voor het ritueel van het uitgeleide doen van een overledene. Ik heb deze deken op verzoek in 1 kleur gehouden. Verder is er van alle vrijwilligers in de strook iets verwerkt. Bij deze deken heb ik alle voorwerk gedaan. Het maken van de 3 stukken is door 30 vrijwilligers gedaan in 1 dag tijd. Een heel bijzondere dag om met zo’n groep deze deken te maken. Nog steeds vrijwilligers aan hoe bijzonder ze het maken van het kleed hebben ervaren.
De deken wordt regelmatig gebruikt bij het afscheidsritueel van dit Bijna Thuis Huis in Nuenen
Troostdeken
Deze deken is gemaakt vanuit het grote verdriet van een zwaar demente echtscheiding.
Ik heb samen met de vrouw enkele gesprekken gehad. We hebben het verdriet om te zetten in iets moois. De vrouw heeft veel herinneringen op geschreven. De volgende staps was om daar iets tastbaar aan te verbinden.
Toen ben ik met de herinneringen en de voorwerpen aan de gang gegaan.
In de eerste instanties was de bedoeling om 2 halve dekens te vilten. Maar tijdens het voorbereidingsproces werd de man slechter en overleden. Daarom heb ik toen in 4 dagen tijd, met hulp van haar kleinkinderen, een grote deken gemaakt.
Tijdens de uitvaart is de deken gebruikt over de kist.Daarna heeft de vrouw veel met deze Troostdeken in haar woonkamer op de bank gelegen, maar ook vaak om haar heen geslagen. Als troost, met veel herinneringen aan mooie momenten met haar overleden man.
